Poranną sesję rozpoczęło wystąpienie Krzysztofa Tchórzewskiego, Ministra Energii. Mówca zauważył, że obserwujemy ciągły wzrost znaczenia gazu ziemnego jako kluczowego paliwa wpływającego na zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego państwa. W ogólnym bilansie energetycznym prognozuje się wzrost znaczenia paliwa gazowego, a jego zużycie wzrośnie do ok. 20,2 mld m3 w 2030 roku, także ze względu na rozwój elektroenergetyki opartej na paliwach niskoemisyjnych. Mówca podkreślił, że takie rozwojowe prognozy staną się realne, jeśli wypracujemy strategię dla rynku gazu. Nasza polityka jest realizowana przede wszystkim przez porjekty dywersyfikacyjne, obejmujące terminal LNG oraz projekt tzw. Bramy Północnej. Dostrzegamy dynamiczny rozwój rynku LNG, a w naszej ocenie dostawy gazu skroplonego będą coraz atrakcyjniejsze i chcemy, by Polska stała się regionalnym centrum handlu tym paliwem.
Rozwój możliwości importowych jest skorelowany z rozbudową infrastruktury transgranicznej wewnątrz UE. Jest to element budowy wewnętrznego rynku. Chcemy jednak, aby te inwestycje służyły integracji przy założeniu dywersyfikacji dróg dostaw oraz dostawców. Rząd wspólnie z kluczowymi spółkami sektora gazowego, a więc PGNiG SA oraz GAZ-SYSTEM SA, podejmuje działania inwestycyjne i regulacyjne mogące zapewnić Polsce i krajom regionu realną dywersyfikację dostaw. Koszty realizowanych obecnie projektów inwestycyjnych nie są wygórowane w porównaniu do ceny, jaką za brak realnej możliwości dywersyfikacji płaci cała polska gospodarka. Na przestrzeni ostatnich lat dokonało się wiele pozytywnych zmian – stopniowe zmniejszenie uzależnienia od jednego dostawcy, wzrost płynności na TGE, systematyczne zwiększanie przepustowości połączeń transgranicznych. Widzimy konieczność budowy zliberalizowanego rynku, jednak bez tego pierwszego kroku – realnej dywersyfikacji źródeł dostaw – prawdziwa konkurencyjność rynku nie będzie pełna. Wskaźniki rozwoju rynku umożliwiają podjęcie dalszych kroków w celu detaryfikacji cen dla kolejnych grup odbiorców. Ustawa w tej sprawie jest procedowana przez RM i oczekujemy jej szybkiego skierowania do prac sejmowych.
Kolejnym mówcą przedpołudniowej sesji był Piotr Woźniak, Prezes Zarządu PGNiG SA. Wskazał na dobre perspektywy kreowania popytu na gaz w Polsce. Sprzedaliśmy więcej gazu w porównaniu z rokiem 2015. Zahamowaliśmy przez to spadek udziału PGNiG w rynku. Do września 2016 roku Grupa Kapitałowa PGNiG pozyskała 980 nowych klientów biznesowych i sprzedała więcej gazu niż rok wcześniej. Po trzech kwartałach 2016 roku sprzedaliśmy o 0,53 mld m³ gazu więcej niż w tym samym okresie ubiegłego roku. Poza kontraktami z nowymi partnerami, w tym m.in. z Grupą Azoty, PGNiG odzyskało 9 dużych klientów utraconych w minionych latach, wśród nich m.in. Ceramikę Paradyż sp. z o.o. PGNiG także rozpoczęło sprzedaż gazu ukraińskim spółkom dystrybucyjnym, które zaopatrują lokalnych odbiorców przemysłowych. Kontrakty te z jednej strony umożliwiają stabilizację dla naszego portfela. Z drugiej strony potwierdzają zaufanie naszych największych partnerów handlowych, którzy doceniają bezpieczeństwo i niezawodność dostaw oraz atrakcyjną ofertę. PGNiG wprowadziło do oferty programy rabatowe dla największych klientów. Rozpoczęło także sprzedaż pakietów prąd i gaz klientom indywidualnym. Zapowiedział, że PGNiG chce pozostać liderem sprzedaży i preferowanym dostawcą gazu dla wszystkich segmentów klientów. Prezes PGNiG mówił także o perspektywach kreowania popytu na gaz na polskim rynku, a to zależy od stopnia gazyfikacji kraju, bo, niestety, w dalszym ciągu na mapie gazowej Polski istnieją tzw. białe plamy, czyli obszary bez dostępu do sieci przesyłowej.
Do 2022 roku, Polska Spółka Gazownictwa należąca do grupy kapitałowej PGNiG, będzie dążyć do zrealizowania planu gazyfikacji 74 nowych gmin oraz przyłączenia do sieci ok. 350 tys. nowych odbiorców. PGNiG likwiduje „białe plamy” także poprzez budowę lokalnych sieci dystrybucyjnych niepodłączonych do krajowego systemu dystrybucyjnego, ale zasilanych gazem w postaci LNG. PGNiG realizuje już taki projekt w miejscowościach Pisz, Ełk, Suwałki i Olecko. Gaz w postaci LNG trafia do stacji regazyfikacyjnych, skąd następnie zasila lokalne sieci dystrybucyjne. Dzięki temu gaz trafia do klientów – indywidualnych i przemysłowych – którzy do niedawna nie mieli technicznej możliwości skorzystania z czystego i ekologicznego paliwa, jakim jest gaz ziemny.
Prezes Woźniak wiele uwagi poświęcił sprawom poszukiwań i wydobycia ze złóż krajowych i wskazał, że na terenach zasobów karpackich, dzięki nowym technologiom wydobycia, jest szansa na zagospodarowanie złóż głębokich. Wyraził również nadzieję, że nowa inicjatywa – pozyskiwania metanu z pokładów węgla kamiennego – powiedzie się. Dodał również, że Grupa Kapitałowa pracuje nad uruchomienie nowej linii biznesowej związanej z podziemnymi magazynami gazu, co jest konieczne, bo Polska jest jedynym krajem w regionie, w którym rośnie zużycie gazu.
Jarosław Wróbel, Prezesa Zarządu PSG sp. z o.o., w obszernej i precyzyjnej prezentacji przedstawił nową strategię rozwoju, opartą nie o opracowania zewnętrznych doradców, a w oparciu o kapitał intelektualny obecny w spółce. Trzonem strategii jest powrót do klienta. Temu podporządkowane jest każde działanie – od przywracania zlikwidowanych wcześniej punków obsługi klienta, aż po informatyzację. Przyjęty kierunek zmian pozwoli umocnić pozycję i kontynuować rozwój, czego bezpośrednim efektem ma być poprawa wyników finansowych. PSG chce to osiągnąć poprzez nowy model zarządzania wartością firmy. Będzie realizować politykę ewolucyjnego wzrostu, nie poprzez prostą redukcję kosztów – w tym zwolnienia pracowników, co było stałą praktyką w latach 2012 – 2015, lecz przez zwiększenie ilości dystrybuowanego gazu oraz aktywne pozyskiwanie nowych klientów, przy jednoczesnym utrzymaniu dyscypliny kosztowej, połączonej z optymalizacją kosztów realizowanych procesów. Nacisk zostanie też położony na lepszą współpracę z samorządami. Polska Spółka Gazownictwa chce aktywnie uczestniczyć w tworzeniu planów inwestycyjnych poszczególnych gmin tak, by wspólnie realizować inwestycje. Pozwoli to także na bardziej efektywne wykorzystywanie środków pomocowych z Unii Europejskiej do dofinansowania inwestycji w rejonach, w których nie ma infrastruktury gazowniczej, a jedynym sposobem dostarczenia odbiorcom ekologicznego i taniego paliwa, jakim jest gaz ziemny, to budowa stacji regazyfikacji gazu LNG. Zmiana struktury organizacyjnej wydatnie wpłynie na szybszą realizację inwestycji i likwidację tzw. białych plam, czyli obszarów bez sieci gazowniczej. Dotyczy to głównie obszarów wschodniej Polski, pomijanych w ostatnich latach w wielu aspektach inwestycyjnych. Nowa strategia Polskiej Spółki Gazownictwa ma przynieść realne efekty. W założeniach na lata 2016-2022 EBIDTA ma wynieść 15985 mln PLN, a wolumen dystrybuowanego gazu 79,06 mld metrów sześciennych. Liczba przyłączy wzrośnie o ponad 350 tysięcy sztuk tak, by stan gazyfikacji Polski w 2022 roku wyniósł 60,79%. Jak ambitne to plany świadczy choćby fakt, że dziś na 2479 gmin w Polsce jedynie 1434 są zgazyfikowane.
Przedpołudniową sesję zakończyło wystąpienie Sławomira Madury, Dyrektora Departamentu Strategii OGP GAZ-SYSTEM SA. W prezentacji pokazane zostały dokonania spółki w zakresie rozbudowy krajowej infrastruktury przesyłowej i integracji z rynkiem europejskim poprzez rozbudowę połączeń transgranicznych. Nowa strategia GAZ-SYSTEM zakłada przede wszystkim podejmowane działań inwestycyjnych mających na celu realną, fizyczną dywersyfikację dostaw gazu do Polski z innego niż obecnie dominujące źródło. Najwyższy priorytet otrzymała realizacja koncepcji Bramy Północnej poprzez stworzenie bezpośredniego połączenia polskiej sieci przesyłowej ze złożami gazu w Norwegii (Korytarz Norweski) oraz rozbudowa i zwiększenie zdolności regazyfikacyjnych terminalu LNG w Świnoujściu. Dostęp do płynnych, globalnych rynków gazu pozwoli na pozyskiwanie surowca z nowych kierunków oraz dywersyfikację portfolio dostaw gazu, co bezpośrednio wpłynie na poprawę bezpieczeństwa energetycznego Polski. Ponadto, realizacja zakładanego planu inwestycyjnego umożliwi zwiększenie konkurencyjności na rynku gazu w regionie Europy Środkowo-Wschodniej,jak i w regionie Morza Bałtyckiego. Powyższe działania znacząco przyczynią się do zminimalizowania wrażliwości Polski na brak dostaw z kierunku wschodniego. GAZ–SYSTEM analizuje także możliwość powstania drugiego, pływającego terminalu LNG w nowej lokalizacji w rejonie Zatoki Gdańskiej. Projekt ten znajduje się obecnie fazie koncepcyjnej. W realizacji Strategii spółki duże znaczenie odgrywa także budowa własnego magazynu gazu, który może być istotną składową modelu biznesowego spółki na liberalizującym się rynku europejskim. Własne pojemności magazynowe zwiększą atrakcyjność usług oferowanych przez spółkę i pozwolą na szukanie synergii dla już posiadanej infrastruktury przesyłowej i regazyfikacyjnej (terminal LNG).
Druga sesja Kongresu wypełniona została dwoma panelami dyskusyjnymi. Pierwszy poświęcony był tematowi: Polityka bezpieczeństwa energetycznego. Zasoby techniczne i modernizacja infrastruktury gazowniczej. Moderatorem panelu był prof. zw. dr inż. Andrzej Osiadacz z Politechniki Warszawskiej, zaś panelistami byli: Andrzej Ziółkowski (UDT),Krystian Liszka (GAZ-SYSTEM SA), Waldemar Wójcik (PGNiG), Adam Węgrzyn (PSG).
Na wstępie prof. Osiadacz scharakteryzował zagadnienie bezpieczeństwa energetycznego.
Bezpieczeństwo energetyczne to stan gospodarki umożliwiający pokrycie bieżącego i perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię, w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy minimalizacji negatywnego oddziaływania sektora energii na środowisko i warunki życia społeczeństwa. Ponadto nadrzędnym zadaniem państwa w odniesieniu do sektora energetycznego powinno być zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa energetycznego rozumianego jako:
-bezpieczeństwo dostaw czyli zapewnienie ciągłości i jakości dostaw energii na poziomie wynikającym z potrzeb społecznych i gospodarczych. Na poziomie krajowym oznacza to także ograniczenie uzależnienia od importu surowców energetycznych;
-bezpieczeństwo ekonomiczne rozumiane jako zapewnienie, że ceny energii nie będą tworzyły bariery dla rozwoju gospodarczego,
-bezpieczeństwo ekologiczne sprawiające, że produkcja energii nie będzie powodowałanadmiernego zanieczyszczenia środowiska i nieodwracalnych zmian (w tym wyczerpania zasobów).
Efektywność energetyczna to także istotny filar zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego oraz poprawy konkurencyjności gospodarki. W Polsce znaczenie efektywności energetycznej jest coraz wyraźniej dostrzegane, czego efektem jest ustawa o efektywności energetycznej. Nadal jednak efektywność energetyczna polskiej gospodarki jest około trzy
razy niższa niż w najbardziej rozwiniętych krajach europejskich i około dwa razy niższa niż średnia w krajach Unii Europejskiej. Powyższe fakty mogąświadczyć o znacznym potencjale w zakresie oszczędzania energii w Polsce. Poprawa efektywności wykorzystywania energii, może w znacznym stopniu zmniejszyć zapotrzebowanie na energię.
Bezpieczeństwo energetyczne jest uwarunkowane licznymi czynnikami: dostępnością źródeł energii, stanem technicznym infrastruktury przesyłowej, zlokalizowaniem i stopniem zróżnicowania oraz wykorzystania krajowych i zagranicznych źródeł zaopatrzenia Bezpieczeństwo zależy też od: możliwości magazynowania paliw, stopnia rozwoju, przepustowości krajowych i międzynarodowych połączeń systemów energetycznych (elektroenergetycznego i gazowniczego) oraz warunków działania na rynku krajowym i międzynarodowym. Poprawę bezpieczeństwa energetycznego można osiągnąć poprzez stymulowanie konkurencyjności, racjonalizację zużycia energii, wzrost efektywności jej wytwarzania, przesyłania i zużycia źródeł energii.
Skoro jednym z kluczowych czynników wpływających na poziom bezpieczeństwa jest stan techniczny i zdolności przesyłowe systemu przesyłowego to – prof. Osiadacz zaproponował dyskusję na ten temat z panelistami.
AJO – W dokumencie Polityka energetyczna Polski do roku 2030 znajduje się następujące zdanie: „Głównym celem polityki energetycznej w tym obszarze jest zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego kraju poprzez dywersyfikację źródeł i kierunków dostaw gazu ziemnego”. Budowa infrastruktury transportowej umożliwiającej dostawy norweskiego gazu to więc nic innego jak wypełnienie przyjętego w polityce energetycznej państwa zadania w postaci: „Dywersyfikacja dostaw poprzez budowę systemu przesyłowego umożliwiającego dostawy gazu ziemnego z kierunku północnego, zachodniego i południowego oraz budowa połączeń międzysystemowych realizujących w pierwszej kolejności postulat dywersyfikacji źródeł dostaw”
Pytanie do Krystiana Liszki: – Jak wygląda stan zaawansowania prac przy budowie korytarza północnego?
Odpowiedź: Tzw. korytarz północny będzie składał się z czterech odcinków:
- odcinek norweski,
- odcinek duński,
- BalticPipe,
- połączenie z systemem krajowym.
Środki na inwestycje:
- BalticPipe- szacowany koszt budowy około 300-400 mln.euro, możliwe dofinansowanie unijne na poziomie 100-150 mln.euro).
Inwestorem odcinka duńskiego i norweskiego będzie prawdopodobnie duński operator, a pozostałych odcinków GAZ-SYSTEM SA. Open season – środki na inwestycje.
Stan zawansowania prac – rozmowy na szczeblu politycznym.
Prof. Osiadacz zwrócił uwagę, że bardzo istotnym elementem systemu przesyłowego są PMG. Pojemność czynna magazynowa w Polsce wynosi 2.93 mld m3. Pięć zbiorników złożowych oraz dwa zbiorniki kawernowe. W budowie zbiornik w Kossakowie- poj. 250 mln.m3.
Jakie są plany w tym zakresie PGNiG?. Poprzedni zarząd PGNiG twierdził, że budowa PMG jest nieopłacalna.
Waldemar Wójcik: - Na PMG trzeba patrzeć z punktu widzenia bezpieczeństwa dostaw gazu, nie z punktu widzenia pojedynczej inwestycji, aczkolwiek każdą inwestycję należy prowadzić oszczędnie. Pojemność PMG będzie rozbudowywana zarówno poprzez magazyny tawernowe jak i złożowe. Wykonywane są obecnie analizy techniczno-ekonomiczne pod nowe inwestycje.
Moderator stwierdził, że mamy w panelu przedstawiciela PSG, spółki która planuje duże inwestycje związane z modernizacją i rozbudową sieci dystrybucyjnej. Część tych inwestycji jest związana z gazyfikacją terenów niezgazyfikowanych a część z przebudową i zmianą hydrauliki systemu przesyłowego. Pieniądze, przynajmniej w części na te inwestycje będą pochodziły zapewne z taryfy operatora. Porozmawiajmy zatem o taryfie a ściślej o opracowanym przez PSG tzw. modelu regulacyjnym. Proszę o wyjaśnienie tego sformułowania.
Adam Węgrzyn: Wieloletni model regulacji jest przykładem narzędzia budowania wartości przedsiębiorstwa energetycznego. Nowatorstwo rozwiązania polega z jednej strony na znalezieniu w oparciu o empiryczne narzędzie kompromisu pomiędzy dążeniem przez państwo do obniżenia cen energii, a z drugiej strony zapewnienie właścicielom przedsiębiorstwa energetycznego działającego na rynku regulowanym zwrotu z inwestycji przewyższającej koszt kapitału. Prezentowany model regulacyjny stwarza także szansę dla sprawniejszego i bardziej klarownego przebiegu procesu negocjacji taryf, ukazując przejrzyście intencje i cele wszystkich podmiotów mających swój udział w procesie ich zatwierdzania. Rozumiem, że ten model zapewnia stabilność otoczenia regulacyjnego w długim okresie co prowadzi do zmniejszenia ryzyka inwestycyjnego oraz zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania infrastruktury technicznej. Ale czy zapewnia operatorowi wyższe przychody? – zapytał moderator. Padła odpowiedź, że tak.
Prof. Osiadacz podjął kolejną kwestię: porozmawiajmy teraz o problemach technicznych występujących w realizacji inwestycji i eksploatacji gazociągów.
Andrzej Ziółkowski: myślę, że zagadnienia, którymi UDT zajmuje się z myślą o gazociągach można podzielić na następujące grupy tematyczne-
: „Zakres dozoru technicznego nad rurociągami przesyłowymi w świetle wymagań polskiego prawa”, „Projekty Warunków Technicznych Dozoru Technicznego w zakresie rurociągów przesyłowych”, „Doświadczenia przy nadzorze prób przeprężeniowych rurociągów”, „Automatyka w instalacjach gazowych” oraz „Badania urządzeń zabezpieczających przed wzrostem ciśnienia”. Moderator nawiązał do tego, że była mowa o zagadnieniach, którymi zajmuje się UDT w związku z budową i eksploatacją gazociągów. Ja mam takie pytanie, jakie nowe rozwiązania techniczne przygotowuje UDT z myślą o pełniejszej współpracy z gazownictwem. Czy np. diagnostyka gazociągów, analiza ryzyka wystąpienia awarii są przedmiotem zainteresowań UDT?. Andrzej Ziółkowski odpowiedział: tak, pracujemy nad zagadnieniami analizy wyników diagnostyki tłokowej a także nad oceną ryzyka inwestycji nowych jak również będących w fazie eksploatacji. To są zagadnienia bardzo złożone wymagające dużej liczby danych wejściowych jak również dużej wiedzy teoretycznej.
Pojawił się kolejny wątek dyskusji. Moderator przypomniał, że coraz częściej mówimy o możliwości powstania na terenie Polski hubu gazowego – miejsca handlu gazem. Jakie są warunki niezbędne do uruchomienia takiego projektu w Polsce?.
Krystian Liszka: Polski Hub Gazowy powinien być integratorem rynków Środkowo-Wschodniej Europy. Należy jednak pamiętać, że jego powstanie i rozwój są uwarunkowane wieloma czynnikami. W pierwszej kolejności należy uwzględnić warunki infrastrukturalne w obszarach transportu i magazynowania gazu. Rozwój hubu gazowego w Polsce wymaga również wsparcia regulacyjnego w procesie dalszej liberalizacji rynku poprzez utrzymanie obliga gazowego czy też zniesienia barier regulacyjnych takich jak konieczność zatwierdzania taryf dla paliw gazowych.
Infrastruktura tworzącego się w Polsce hubu powinna opierać się na współpracy podmiotów funkcjonujących na polskim rynku gazowym w zakresie:
- transportu gazu –GAZ-SYSTEM SA,
- magazynowania - Gas Storage Poland,
-platformy handlowej – Towarowa Giełda Energii sa.
Moderator przypomniał, że rozmawialiśmy o planach budowy PMG przez PGNiG. Lokalizacja PMG winna być odpowiednio wybrana z punktu widzenia zapewnienia efektywnej współpracy z systemem przesyłowym. Obecnie planowane inwestycje rozbudowy systemu przesyłowego po ich zrealizowaniu wymuszą zupełnie różny od obecnego rozpływ strumieni gazu w systemie. Czy to nie będzie miało wpływu na planowaną lokalizację PMG.
Waldemar Wójcik: na tym etapie tego typu analizy nie były wykonywane ale ponieważ posiadamy kilka różnych lokalizacji planowanych PMG myślę, że ich usytuowanie pozwoli w przyszłości na efektywną ich współpracę z przebudowanym systemem przesyłowym.
Moderator miał pytanie do przedstawiciela PSG , który niestety musiał wcześniej wyjść, więc podzielił się z panelistami własną refleksją: czy Państwo może pomóc w zakresie polityki regulacyjnej? Jak ułatwić realizację doktryny energetycznej?.Projekt zmiany ustawy dotyczącej korzystania z terminalu LNG (PGNiG płaci za rzeczywiste wykorzystywanie terminalu a reszta jest rozrzucana na stawki przesyłowe i dystrybucyjne GS i PSG) jest bez wątpienia krokiem we właściwym kierunku. A co zrobić aby koszt przesyłu gazu korytarzem północnym był atrakcyjny cenowo? Czy można zastąpić cztery taryfy jedną taryfą tak aby koszt dostawy gazu korytarzem północnym był porównywalny z kosztem dostawy gazu np. do Lasowa? To bardzo ważne pytanie – odpowiedź bardzo istotna. Prof. Osiadacz podsumowując dyskusję uznał, że można chyba powiedzieć , że czekają nas potężne inwestycje, które zmienią dotychczasowy układ przesyłowy w Polsce jak również w Europie Środkowo-Wschodniej. Powstaną solidne fundamenty pod trwałe bezpieczeństwo rynku gazu w Polsce oraz warunki do pełnej jego liberalizacji.
Drugi panel dyskusyjny poświęcony był tematowi: „Innowacje a rozwój gazownictwa w Polsce”. Moderatorem był prof. nadz. dr inż. Mariusz Łaciak z AGH, zaś panelistami byli: Łukasz Kroplewski, wiceprezes PGNiG SA, Tomasz Blacharski, członek zarządu PSG, prof. Andrzej Osiadacz, Politechnika Warszawska oraz dr inż. Jacek Jaworski, zastępca dyrektora INiG-PIB.
Prof. Łaciak na wstępie powiedział, że ta sesja panelowa jest otwartą platformą do omówienia różnych szkół myślenia z perspektywy firm gazowniczych, instytutów i środowisk akademickich. Nasi paneliści przedstawią swoje poglądy na temat współpracy przy obecnych wymaganiach rynku energii i środowiska, w którym nie tylko brane są pod uwagę aspekty techniczne, ale również efektywność ekonomiczna w odniesieniu do umów oraz prawna przez podjęcie branżowych wspólnych wysiłków przy określonej strategii przedsiębiorstw. W ujęciu ogólnym spróbujemy odpowiedzieć na podstawowe pytania: Czy przedsiębiorstwa gazownicze mogą być ośrodkami i inicjatorami innowacji ? W jaki sposób wspierać i rozwijać kulturę innowacji w firmach i ich otoczeniu ?
Łukasz Kroplewski stwierdził, że innowacyjność w korporacjach jest integralną częścią ich strategii działania, procesem dynamicznym, nastawionym na poszukiwanie rozwiązań problemów, które wyprzedzają oczekiwania. W strategii PGNiG innowacyjność to kluczowy element i stworzony departament rozwoju biznesu ma na celu komercjalizację badań i innowacyjnych rozwiązań, a przy tym – podkreślił – powołaliśmy dział ochrony własności intelektualnej. Dodał, że w grupie prowadzonych jest aktualnie pięćdziesiąt projektów, z których jeden – wydobywanie metanu pokładów węgla – ma wymiar największy. Wydobywania metanu z pokładów węgla, rozumianego ogólnie jako CBM – coal bed methane, to podejście nakierowane na pozyskanie gazu zakumulowanego w węglu jeszcze przed eksploatacją górniczą. Zapowiedział, że już za parę dni rozpoczną się testy szczelinowania hydraulicznego pokładu węgla w Gilowicach na terenie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego. Państwowy Instytut Geologiczny szacuje, że w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym znajduje się ok. 170 mld m3 wydobywalnego metanu, przy całkowitym potencjale zasobów ok. 230–250 mld m3. Zgodnie z naszą strategią rozwoju uruchomiliśmy kilka programów zachęcania do innowacyjności, adresowanych do uczelni, do projektów start-up, ale też pracowników naszej Grupy Kapitałowej. Wychodzimy do studentów, oferujemy staże i praktyki. Już są pierwsze efekty i duże zainteresowanie tymi inicjatywami.
Tomasz Blacharski odwołał się do swoich doświadczeń biznesowych i pracownika akademickiego, że w różnych okresach relacje biznesu i nauki były dość luźne i mało efektywne, bo uczelnie robiły swoje, a firmy swoje. Dzisiaj ten model jest znacznie bardziej efektywny. W naszych działaniach, poprzez podpisane umowy z osiemnastoma uczelniami, wzajemnie oceniamy nasze działania, a projekty są prowadzone wspólnie. Spektrum tematów tej współpracy też jest szerokie. Przed spółką ogrom wyzwań – od modernizacji i rozwoju sieci dystrybucyjnych po wykorzystanie technologii LNG w programie gazyfikacji kraju, aż po technologię Power to gas. Ta technologia to duża szansa dla polskiego gazownictwa, szczególnie w kontekście wykorzystania sieci dystrybucyjnych, bo to technologia przyszłości, umożliwiająca integrację systemów oraz rynków
Prof. Andrzej Osiadacz stwierdził, że u podstaw innowacji stoi wolny rynek, bo wymusza rywalizację, a ta wymusza innowacje. To powoduje naturalną więź biznesu i nauki. Przez parę lat pracowałem w Wielkiej Brytanii, wykładałem, ale pracowałem w sektorze gazowniczym. I uczestniczyłem w projektach realizowanych wspólnie przez biznes i ośrodki naukowe. To była bardzo efektywna współpraca, bo obie strony były doskonale przygotowane. Korporacyjne centra B+R wypracowywały swoje projekty i formułowały zadania dla naukowców, przedstawiały listę problemów do rozwiązania. To bardzo skuteczne, bo jest czas, by to przygotować. Robi się plan, opracowuje strategię i kolejno rozwiązuje się problemy. Te formy współpracy biznesu i nauki są skuteczne, jeśli są dobrze przemyślane.
Dr inż. Jacek Jaworski stwierdził, że w polskiej transformacji gospodarczej, szczególnie w pierwszym okresie, postawiliśmy na import, w tym import innowacji. Nie potrafiliśmy docenić, że dysponujemy własnym kapitałem intelektualnym i krajowymi firmami, często małymi, które były bardzo nowoczesne i innowacyjne w produkcji rur, armatury, urządzeń pomiarowych. I zdobywały rynek własną skutecznością, bez oglądania się na czyjeś wsparcie. A może gdyby to wsparcie przyszło, ich pozycja rynkowa byłaby szybciej znacząca i być może na znacznie większą skalę. Odnoszę również wrażenie, że często zawężamy pojęcie innowacyjności do takich rozwiązań, które są nowe. Tymczasem innowacyjność do zdolność wykorzystania znanych rozwiązań w nowych funkcjonalnościach, w nowych obszarach. Adaptacyjność to również kreowanie innowacji. Pocieszające jest, że to podejście do innowacyjności jest coraz powszechniejsze, a instytucje powołane do jej wspierania – jak NCBiR – coraz bardziej profesjonalnie podchodzą do sprawy. Nasze doświadczenie jako izby gospodarczej wskazuje, że zbliżamy się do realizacji projektu we współpracy z NCBiR, wspólnego przedsięwzięcia, którego studium wykonalności zostało już przyjęte i że niebawem zostanie to sfinalizowane.
Obrady V Kongresu Polskiego Przemysłu Gazowniczego zakończyło wystąpienie prof. dr Stanisława Nagy, przewodniczącego Rady Programowej Kongresu i przewodniczącego Komisji Uchwał i Wniosków Kongresu, który przedstawił uczestnikom projekt Uchwały Kongresu. Zgromadzeni w głosowaniu projekt przyjęli jako Uchwałę V KPPG.